'Yaratıcı' Yazarlık

Yaratıcı Yazarlık hakkında düşündüklerimi paylaştığım yazıdır...İyi okumalar.

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur/yaratici-yazarlik-59362

"Ne Okumalı"ydı,Olmadı

Metin Kurt'un güzel anısına...

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur/ne-okumaliydi-olmadi-58770

“Yaratıcı Yazarlık” Mevhumu

"Yaratıcı Yazarlık" konusuyla ilgili soL'da yayınlanan yazıdır:

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur/yaratici-yazarlik-mevhumu-58254

Zehirini akıtan yazar: Haydar Karataş

Haydar Karataş'ın "Gece Kelebeği" ve "On İki .Dağın Sırrı" romanları ve romancılığı üzerine soL'da yayınlanan yazıdır:

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur/zehirini-akitan-yazar-haydar-karatas-57604

Elif Şafak Hakkında Özeleştiri: Son Şövalye Cervantes'le Öldü

 30 Haziran 2012 tarihinde soL'da yazdığım ve "Elif Şafak edebiyatın Serdar Ortaç'ıdır" temalı yazım için verdiğim özeleştiridir!

İyi okumalar,

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur/son-sovalye-cervantesle-oldu-57039

"Elif Şafak, Edebiyatın Serdar Ortaç'ıdır."

30 Haziran 2012, Cumartesi günü soL Haber Portalı'nda yayınlanan "Yaz Sezonu Başladı (Bir Tatil Yazısı)" başlıklı yazımdan sonra başlayan tartışmalar (takip edebildiğim kadarıyla) ve yazı hakkındaki eleştiri/yorumların yapıldığı sitelerin linkleridir:

Yazıya ulaşmak için:

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur/yaz-sezonu-basladi-bir-tatil-yazisi-56445

İlgili haberlere ulaşmak için:
http://haber.sol.org.tr/kultur-sanat/huseyin-cukur-yazdi-elif-safak-edebiyatin-serdar-ortacidir-haberi-56448

http://www.eksisozluk.com/show.asp?t=elif+%C5%9Fafak+edebiyat%C4%B1n+serdar+orta%C3%A7%27%C4%B1d%C4%B1r

http://www.uludagsozluk.com/k/elif-%C5%9Fafak-edebiyat%C4%B1n-serdar-orta%C3%A7-%C4%B1d%C4%B1r/

http://www.itusozluk.com/goster.php/elif+%FEafak+edebiyat%FDn+serdar+orta%E7+%FDd%FDr

http://www.kadinhaberleri.net/index.php?content_view=29174&ctgr_id=32

http://dolusozluk.com/?i=80427

soL Yazıları

15 günde bir Cumartesi günleri soL Haber Portalı'nda yayınlanan yazılarıma şu linkten ulaşabilirsiniz:

http://haber.sol.org.tr/yazarlar/huseyin-cukur

Kendine Kıvrılan Ok'u Yazmak

»Genç bir şair için sancılı aşamalardan biri olan ilk şiir kitabınız "Kendine Kıvrılan Ok" yayınlandı. Kitap ne kadar sürelik bir çalışma sonucu ortaya çıktı?

Sancılı bir aşama olduğu doğru. Bu sancının sağladığı ağrılardan ilki; şairin üretiminin dışında gelişen basım aşamasından kaynaklanıyor. İlk kitabını yayımlamak isteyen ve belli bir “yazar çevresi” olmayan genç şair, maalesef, önce yıkılması gereken bir tabular vitriniyle karşılaşıyor. Çıraklığını rafa kaldırmış, “geçmişinden pişmanlar” kahvesinin usta ama yalnız şairleri ise, çıraklığını yaşamak isteyen genç şairlerin önünde yıkılması zor bir duvar gibi inatla dikiliyorlar. Bu da ikinci ve önemli diğer ağrıdır. Tabii bundan gocunmamak gerekiyor. Ancak sancının kendisi, saydığım bu unsurların birleşiminden oluşuyor.

Yeni Doğan Bir Aşka Güzelleme

(henüz adı konmamış bir kitabın,adı belli bir direniş için sakladıklarındandır.)

unutulmuş mağara ağzın kelimeler örümcek ağı
unutulmuş balkon uçurumunda unutulmuş kuru çiçek
burnun diyorum o iki küçük kemer deliği
diyorum burnun
kaşlarının döküldüğü şelale

ey buzu eriten balığı pişiren tuz
sen ey gözyaşının tadı olan
bağışla bizi kendi denizimize
dökülmeden bakmaya geldik
tatlı bir su idik
senden hakkımızı almaya geldik

unutulmuş anahtar deliği gözün bakmaların gizli saklı
unutulmuş mazgal uçurumunda unutulmuş gazoz kapağı
ayakların diyorum o iki küçük kaldırım
diyorum ayakların
bırakmış kendini diğerinin üstünde
bildikleri bir şey olmalı

unutulmuş mağara ağzı
uçurumda kuru çiçek
gözlerin diyorum gözlerin
masa üstünde iki sigara yanığı

"Bir An Bin Parça" ve "Yazgıcılar" Üzerine Düşünceler

Enver Aysever,  tiyatro, televizyon programı ve Birgün gazetesindeki köşe yazarlığının dışında; tiyatro oyunları, deneme, öykü kitapları da olan üretken bir yazar. Yazgıcılar, ikinci ve son romanı.

Yazgıcılar’a geçmeden önce, 2007’de Yunus Nadi Roman Ödülü’nü alan ilk romanı “Bir An Bin Parça”dan bahsetmek; iki roman arasındaki benzerlik ve farkları ortaya çıkarmadan önce faydalı olacaktır.

Tanıklık Üzerine (Henüz adı konmamış bir kitabın, adı belli bir direniş için sakladığıdır.)

25 şubat

samsun tekel işçilerinden hamdullah uysal, bu sabah bir cipin çarpması sonucu yaşamını yitirdi.

sabah saat 05.30 sularında samsun tekel işçilerinden hamdullah uysal, gece tuttuğu nöbet sonrası çadırlara komşu mithat paşa caddesi’nden geçmeye çalışırken bir cipin çarpmasıyla yaşamını yitirdi.

mithatpaşa caddesi'nin tuna caddesi kavşağı yakınında yolun karşısına geçmek isteyen hamdullah uysal'a (39), ulus yönüne seyreden, n.ö'nün kullandığı 06 gma 93 plakalı cip çarptı. uysal, kaza yerinde hayatını kaybetti.


tanıklık üzerine
                                                             çünkü insan yalnızken katettiği yollardan
                                                             ne zaman geri dönse yeni bir haber getirir
                                                                                                 edip cansever

kalemi bıçakla bilediğim bir sabahtı
siz yoktunuz, komşular yoktu, başkaları vardı
adımlarını ağır bir kapıyı aralar gibi hesaplayan
elleri çiçek saklar gibi bellerinde başkaları vardı
su damlaları kadar birbirinden ayrışan
siz yoktunuz, komşular yoktu, ben vardım

o sabaha kadar hiçbir yazıya alıntıyla başlamadım
bir klarnetçiydim sanki
insanlar gelir ve karşımda limon yiyip giderlerdi
ya da yağmura tutulan çamaşır ipiydim
benden kaçırılan çamaşırlara ağlayan

kalemi bıçakla dişlediğim bir sabahtı
kim vardı kim yoktu bugün gibi aklımda

dul bir kadın
merdiven yıkarken yüzüğünü özlerdi sabaha karşı
bıçkın, çiroz için uskumru dizerdi ipe
“bir aşkı otellerden uzak tutmalı” diyen platonik
nereye çiy bırakacağını bilen rüzgâr
sonra ben ve başkaları vardı
siz yoktunuz, komşular yoktu
yolcusunu savurdu dönmedolap, görmediniz

kalemi bıçakla kanattığım bir gece yarısıydı
o sabaha kadar hiçbir soruya alıntıyla başlamadım

her yeni mezar neden yanındakinden ödünç alır toprağı?

Kitaplar Arasında #23

Bu haftaki programda, Ocak ayında doğan ve 110. yaşını kutladığımız Nâzım Hikmet'in; yaşasaydı 64. doğumgününü kutlayacağımız Arkadaş Zekai Özger'in ve 9 Ocak 1990'da kaybettiğimiz Cemal Süreya'nın şiirleri konuk ediliyor.

http://radyo.sol.org.tr/program/233

Kitaplar Arasında #22

Programın bu haftaki konuğu Ahmet Şık'ın "Dokunan Yanar" kitabı. Ocak ayında katledilen gazeteciler Metin Göktepe, Hrant Dink ve Uğur Mumcu'nun anısına...  

http://radyo.sol.org.tr/program/228

Cumhuriyet'in Romanı Var Mıydı?

Nâzım Hikmet Kültür Merkezi bünyesinde, belirli konu başlıklarında düzenlenecek olan “Yuvarlak Masa Toplantıları”nın ilkinde, “Birinci Cumhuriyet’in Romanı Var mı?” konusu ele alındı. Kaan Arslanoğlu, Nihat Ateş ve Hüseyin Çukur’un katıldığı toplantının moderatörlüğünü Asaf Güven Aksel yaptı.

http://haber.sol.org.tr/kultur-sanat/cumhuriyetin-romani-var-miydi-haberi-50017

Metnin tamamına ulaşmak için: http://haber.sol.org.tr/kultur-sanat/nhkmden-cumhuriyetin-romani-var-miydi-tartismasi-haberi-50024

Reenkarnasyon Kulübü Üzerine Kısa Bir Deneme

“Reenkarnasyon Kulübü”, kollektif bir çalışma olan “5.Sanattan 5.Kola”yı saymazsak, Kaan Arslanoğlu’nun on yedinci kitabı; on birinci romanı.

Kadıköy’deki Nâzım Hikmet Kültür Merkezi’nin bahçesinde başlayan roman, 20.yüzyılın başından günümüze, ülkenin içinden geçtiği politikaya bir paralellik çiziyor ve Taksim’deki 1 Mayıs mitinginde son buluyor.

Kaan Arslanoğlu örgütlü bir yazar. Örgütlü olmasının ve politikayı ne kadar iyi takip ettiğinin nüvelerine hemen her sayfada şahit oluyorsunuz. Reenkarnasyonu, yaratıcı bir fon olarak romanın omurgasına çakarken, Mustafa Kemal Atatürk ve İbrahim Kaypakkaya’nın reenkarne olan bedenleri üzerinden tarihe ip atlatıyor. Daha da önemlisi, kendi kafasına takılan ve dert ettiği konulara dair bu iki önemli kişilik üzerinden cevaplar arıyor. 

İşçi sınıfının romanda karşılaştırılması üzerine bir deneme: “Bereketli Topraklar Üzerinde” ve “Umut Tarlaları”

Orhan Kemal’in “Bereketli Topraklar Üzerinde”(1) ve José Saramago’nun “Umut Tarlaları”(2) romanları üzerinden Türkiye ve Portekiz’deki işçi sınıfının genel durumuna; yaşam ve çalışma standartlarının benzer noktalarına; aynı dönemlerde kesişen iktidar partilerinin işçi sınıfına dair politikalarına göz atmaya çalışacağım.

İntihal Üzerine Monolog

Ülkenin gündemi “şike soruşturması”nda ortaya çıkan şikelerle çalkalanırken; siyasi gündem kovboy filmlerindeki çalılar gibi durmadan yuvarlanırken; Hulki Aktunç ve Didem Madak’tan sonra Seyhan Erözçelik’i de birkaç gün önce kaybetmişken ne monologu, diyeceksiniz. Sonuna kadar da haklısınız. Benim de böyle bir yazı yazma isteğim yoktu. Üstelik, siyasete ve şair hüzünlerine; Platini’nin TFF’ye attığı kazıktan, intihal tartışmalarına uzanan bir gündeme kendimi bırakmak isterdim. Fakat okuduğum bir yazı ve bazı tesadüfler sayesinde, aldım klavyeyi elime. Yazmasam, Sait Faik gibi “çıldıracaktım”.

Bir Cemaat Projesi: Afili Filintalar

Bu bir “blog” değil, “blog üzerinden cemaatleşme” yazısıdır.

“Afili Filintalar”ı yaklaşık bir ay önce http://kultur.sol.org.tr adresinde incelemeye başladım. Şu ana kadar üç yazı yayınlandı*. Bu işe girişirken de meramımı şöyle dile getirmiştim: “Geçen sene bu aylarda açılan ‘Afili Filintalar’; hızlı blog takipçileri ve edebiyat çevreleri tarafından bilinir. Cemaatçilikten liberalliğe, postmodernizmden sola uzanan bu geniş yelpazede, “ayrı dünyaların insanı” olan bu kadar yazar, çizer, gazeteci ve yönetmeni bir arada tutan şey nedir? Öyle ya, özellikle sol görüşlü aydınların bile aynı yayında, aynı yerde (söyleşi, panel vb.) bir arada durmaktan imtina ettikleri bilinir ve eleştirilirken, farklı kaygıları olan bu insanlar nasıl olup da ortak bir projenin öğesi olabilirler? Kaldı ki, bu bir araya gelişin saikleri arasında sadece “kültür-sanat” olmadığı da açık olarak görülmekte… Bir “ideolojiler” savaşında baskın taraf olabilmek ya da kendini ifade etmek, burada yazmak için yeterli sebep olabilir mi?

Bu filintalar gerçekten afili mi? (3): Ortaya Karışık

“Afili Filintalar” ile ilgili yazılan iki yazının okunduğunu varsayarak ve fazla detaya girmeden, kaldığım yerden devam ediyorum.

Murat Zelan

“Amerika Diye Bir Yer Yok” kitabının yazarı. Kitabı ithaf ettiği kişi: Hakan Albayrak. Kitabın editörü ise Murat Menteş. Hemen herkes, bir diğerinin entelektüel ürününe katkıda bulunuyor. Kolektif akıl, ne güzel! Birbirlerinin kitap kapaklarında poz veriyorlar, kitaplarına editörlük, televizyon programlarına konuk yapıyorlar. İlk yazıda da belirttiğim gibi: Vıcık vıcık bir ilişkiler yumağı. Bir nevi tarikat kardeşliği… Blog’da yazan herkesi bu sınıfa dâhil etmiyorum tabii. Orada bulunmalarını yadırgasam da, kızsam da onurunu koruyan yazarlar da mevcut; sonraki yazılarda değineceğim.

Bu filintalar gerçekten afili mi (2): Onur Ünlü (Ah! Muhsin Ünlü)

“Şiir kişileri uyutmak için değil, uyandırmak için yazılır.”

Thomas Tranströmer

Onur Ünlü’yü 1992-1998 arasında çıkan Şizofrengi dergisiyle tanıdım. “Muhsin Ünlü” müstear ismiyle şiir yazardı. Yanılmıyorsam Dergâh dergisinde de görüldü. 1993-1998 arasında yazdığı şiirleri “Ah Muhsin Ünlü” olarak “Gidiyorum Bu” isimli kitapta topladı.

Bu filintalar gerçekten afili mi? (1): Hakan Albayrak

Geçen sene bu aylarda açılan “Afili Filintalar”; hızlı blog takipçileri ve edebiyat çevreleri tarafından bilinir.

Cemaatçilikten liberalliğe, postmodernizmden sola uzanan bu geniş yelpazede, “ayrı dünyaların insanı” olan bu kadar yazar, çizer, gazeteci ve yönetmeni bir arada tutan şey nedir? Öyle ya, özellikle sol görüşlü aydınların bile aynı yayında, aynı yerde (söyleşi, panel vb.) bir arada durmaktan imtina ettikleri bilinir ve eleştirilirken, farklı kaygıları olan bu insanlar nasıl olup da ortak bir projenin öğesi olabilirler? Kaldı ki, bu bir araya gelişin saikleri arasında sadece “kültür-sanat” olmadığı da açık olarak görülmekte… Bir “ideolojiler” savaşında baskın taraf olabilmek ya da kendini ifade etmek, burada yazmak için yeterli sebep olabilir mi?

Cevabını Göle Bırakan

                                                                                      

'Sular yükseldikçe balıklar karıncaları yer

 sular çekildikçe de karıncalar balıkları yer...

 kimin kimi yiyeceğine suyun akışı karar verir.' 

                                      Afrika Atasözü

   

- I -  

Şavkı yitince bir geyik

boynuzunda batar güneş.

Sual Şiirleri

            -I-

Serçeleri babasının kızılcık sopasıyla korkutup dala kondurmayan çocuk

kimin için ve ne için hükmeder pırpır bir yüreğe?

Demirtaş Ceyhun: “Bitmedi Bendeki Umutsuz Umut”

Yeni nesil edebiyatçıların sayısı pıtrak gibi artıp, pek çoğunun “halkçı” meyvesinden yiyemeyen Türkiye edebiyatı; “Edebiyatımı Geri İstiyorum” diye bağıran genç bir edebiyat tutkununu daha eksiltti yaşantısından. Üstelik, Kemal Özer’in acısı henüz dinmemişken…

Demirtaş Ceyhun Hakkında

Uyumsuz Dişli

Payıma düşen ne varsa biri sizin olsun.

Denize gidiyorum, çağanoz toplamaya

kurtulup dalyanlardan.

İçin ilk yudumunu rakımın

ilk çalışını duvar saatinin, kurun kendinize.

Nasıl olsa uyumsuz bir dişliyim yaşama karşı

ve ipliği iğneye denk getirememenin yılgınlığı üzerimde…

Denize gidiyorum kör karanlıkta.

Dışarıda davul tokmağı, köpek uluması, üst komşunun saat sesi

siren sesleri, içine çökmüş kaldırımlar, apansız kimlik kontrolleri

bırakıyorum sokakları sorularla:

Kim saklayacak çocukları polis dipçiğinden, caddelerden

ünlü şahsiyet isimlerini,

yağmurda taşınmanın adıyla evlerden taşan fakirliği, kim saklayacak

                                                                                                              fabrika düdüklerini

uzaktan çalan bir kampana gibi?

Payıma düşen ne varsa biri sizin olsun işte.

Denize gidiyorum, çağanoz toplamaya

kurtulup dalyanlardan.

Yarı çıplak kızlar, kadınlar yürüyor kaldırımlarda

diz kapakları, omuzları, bilekleri çıplak.

Üşüsem hiçbiri üstümü örtmez,

yalnızlığım: Yüksek bina önlerindeki sahipsiz bıçak.

Her damlada beni sarhoş eden su: Sana geliyorum

örselemek için yalnızlığımı

uzanıp kendi yanaklarımdan öpmemek*,

dirseğimin yenilendiğini seyretmemek için cam kesiğinden sonra…

Payıma düşen ne varsa biri sizin olsun sırf bu yüzden

Nasıl olsa her balık yaralı çıkar suyun dışına.

*Turgut Uyar